Onze trip naar het Wilde Oosten...





All systems go!
We mogen :)

En we zijn onderweg!

Om 4.00u in de vroege morgen stond Jeroen aan mijn deur. Eerst even de verkeerde kant op; naar Schiphol om mijn zus en zwager uit te zwaaien voor hun reis naar Zuid-Amerika.

Om een uur of half 6 was de beurt aan ons om te vertrekken.

Nederland waren we vrij snel uit en gelukkig waren de Duitse wegen erg rustig, we reden op ons gemakje (af en toe gehinderd door wat opengebroken wegen) dwars door Duitsland naar onze eindbestemming voor vandaag: Polen!



Om 13.45 reden we de Poolse grens over. Vanaf daar was het een kwestie van tol betalen en hele lange, saaie, rechte stukken weg. Tegen alle verwachting in geen gaten in de wegen of asociale Polen gelukkig.

Het hostel waar we nu zijn staat in Lodz, midden in Polen. Vanaf de grens duurde het nog ongeveer 3 uur om Lodz te bereiken en dat was het ook waard. We hebben de dag afgesloten met een flinke pizza en een heerlijk en welverdiend biertje. Vanavond weer vroeg de veren in, want morgen krijgen we een echt spannend stuk; met de auto Oekraïne in. Dit kan tot wel 6 uur duren, dus we willen op tijd bij de grens zijn, en we moeten nog zo'n 3 uur rijden voordat we daar uberhaupt zijn. Dus voor nu: welterusten en tot morgen!

Vandaag uit Lodz vertrokken en soepeltjes naar de Oekrainse grens gereden. Dat Europese geld voor wegen is goed besteed...


Shell V-Power Nitro+ Racing 100 om supersnel naar Oekraine te rijden

De grens overgang was lang niet zo'n drama als gevreesd. Na 4 x een controle van onze paspoorten door diverse personen en na een snelle check van de inhoud van de auto mochten we verder.
Waar Polen toch erg Westers was is Oekraine toch een heel ander land. Het Cyrillisch is wat ons betreft niet zo'n succes. De wegen zijn een stuk slechter en de omgeving en zo is 'anders'...

Lviv was een aangename verrassing. Leuke stad, leuke straatjes, pleintjes, terrasjes en zo. En behoorlijk goedkoop met bijv 1,5 euro voor een halve liter bier. Het was hier ook eoa Christelijke feestdag met de mensen extra opgedoft. Denk ik.



Het hostel was ff schrikken toen we in de kamer naast ons een Russische familie van zo'n man/vrouw of 5 ontdekten. Gelukkig vertrokken ze :) Onze Turkse kamergenoot is hopelijk een stuk minder luidruchtig.


Morgen naar Kiev. Schijnt toch weer een heel andere stad te zijn. We gaan het beleven...

Vandaag hadden we maar een klein stuk voor de boeg; ongeveer 550 km. van Lviv naar Kiev. We begonnen de dag dus rustig met uitslapen (tot half 8 maar liefst!) en ontbijten op 'ons' plein in Lviv.

Rond een uur of 9 wilden we onze weg vervolgen. We wisten immers niet hoe de wegen zouden lopen en hoe het verkeer zou zijn op een doordeweekse dag.
Na ongeveer 3 minuten rijden werden we echter door een politieman tegengehouden. Hij vroeg ons vriendelijk om aan de kant van de weg te gaan staan. Na onze paspoorten te hebben gezien, wilde hij ook even naar de bagage kijken en hij vroeg of we hadden gedronken. We vertelden hem dat we niets hadden gedronken, het laatste biertje was bij het eten de vorige avond. Dat was een groot probleem volgens meneer agent. In Oekraïne mag je 0.0% promille alcohol op hebben en we waren veeeel te vroeg weer gaan rijden. Hij vertelde ons dat we naar het politiebureau moesten om te blazen, wat minimaal 3 uur ging duren. Als we hadden gedronken zouden we zo een jaar de bak in mogen en werd ons rijbewijs ingenomen. We bleven maar vragen of dit nou echt nodig was en uiteindelijk had hij wel een deal voor ons; als we nu meteen de helft van de maximale boete zouden betalen, mochten we verder rijden. Als we 1500 hryvnia in een A4'tje zouden stoppen was er niets meer aan de hand. Dat is ongeveer €150,-. Maargoed, het hele gebeuren viel ons behoorlijk rauw op ons dak, dus hebben we het maar gewoon betaald om onze weg te kunnen vervolgen.



De rest van de weg ging een stuk soepeler. Elke agent die we tegenkwamen kostte ons weer een jaar van ons leven, maar verder waren de mensen aardig en de wegen glad. Om een uur of 5 kwamen we aan Kiev, bij het hostel. We hebben hier een prima privekamer, wifi, drinkbaar water en een parkeerplek. We zijn wat wezen eten in Kiev en nu nog even relaxen. Morgen gaan we sight-see'en in Kiev en het is hier rond de 30 graden, dus we kunnen onze krachten goed gebruiken!

Vandaag lekker een dagje sight-seeing in Kiev.

Allereerst was vandaag mijn (Thijs) verjaardag en Jeroen had taart en kaarsjes meegenomen uit Nederland en stond bij terugkomst uit de douche te zingen!!



Na het feestelijk onthaal hebben we de auto gepakt om de stad te verkennen. Allereerst de beroemde kerken met gouden daken; de St. Michaels Cathedral. Het was nog vroeg dus rustig en gelukkig nog niet al te heet.



Ook was het prima te doen om met de auto door de stad te crossen. Wel elke keer een kleine hartverzakking bij politieposten, natuurlijk. We vervolgden onze weg naar The National Museum of The Great Patriotic War. Oftewel een museum over het Soviet-gedeelte van de tweede wereldoorlog. Eén ding is wel duidelijk over de Oost-Europeanen; ze zijn goed in bombastisch. Zware muziek op de achtergrond, grote pleinen en een gigantisch beeld bijvoorbeeld (even hoog als de Domtoren). Onder het beeld bevond zich het daadwerkelijke museum. Ook dat was erg groot en uitgebreid. Voor het eerst zagen we echt hoe erg de oorlog aan deze kant van Berlijn geweest moet zijn en de Oekraïners zijn ook duidelijk minder gevoelig dan de Nederlanders. In het museum was bijvoorbeeld een echte, gebruikte, guillotine te zien en zeep en handschoenen gemaakt van mensenhuid. Best wel heftig dus. (foto van de handschoenen zijn op aanvraag :P)





Verder stond er buiten het museum nog een hoop oud materieel en konden we (tegen betaling van ongeveer 30 eurocent) in de cockpit van verschillende vliegtuigen. Er stonden ook gigantisch veel andere voertuigen. Tanks, schepen, vliegtuigen, mobiele raketlanceringsinstallaties, alles. Erg leuk dus! Je moet hier trouwens ook een paar centen bijbetalen voor het maken van foto's, dus geniet er maar extra van:






Na de lunch bij het museum wilden we verder de stad in met de auto. Het was toch iets meer gedoe dan verwacht. Wel nog even geparkeerd zoals de echte locals dat hier doen; volledig op de stoep! We hebben uiteindelijk toch de auto bij het hostel gezet en zijn te voet verder Kiev gaan verkennen. We kwamen nog veel meer leuke kerkjes en plekjes tegen. We hebben eigenlijk de rest van de dag door en onder de straten van Kiev gelopen. Net heerlijk gegeten bij een Georgisch restaurant (niet dat we nou echt typisch Georgisch gegeten hebben) en zitten nu weer in het hostel om ons voor te bereiden op de grote dag van morgen. Om 8.50u worden we namelijk verwacht voor onze trip naar Tsjernobyl! We hebben de route vandaag vast even voorgelopen, want we worden ergens midden in de stad opgehaald. Dan is het een busreis van 2 uur die kant op. Morgen hoogstwaarschijnlijk weer een hele leuke dag dus! We hebben er zin in!

Vandaag Tsjernobyl! We begonnen in de ochtend meteen met een fijne verrassing, we hadden namelijk tegen alle verwachting in een vrij nieuwe bus, met airco! De rit naar de 'Exclusion Zone' was ongeveer 1,5 uur. De weg was lekker hobbelig (af en toe zelfs zo hobbelig dat de bips de stoel verlieten), maar de weg was beter dan verwacht.



Bij de eerste post aangekomen werden onze paspoorten gecontroleerd en mochten we doorrijden naar Tsjernobyl. De stad lijkt nog eigenlijk vrij normaal, er zijn namelijk nog steeds erg veel mensen nodig voor het opruimen van de zooi. Zij blijven maximaal 15 dagen achter elkaar in de stad.

Onze eerste stop was middenin Tsjernobyl, bij een monument voor burgerslachtoffers. Vervolgens reden we verder naar het monument voor 'The heroes who saved the world'. Toegewijd aan de eerste brandweermannen die aankwamen bij de reactor en daar dus ook hun leven lieten.



Vervolgens reden we door langs een groot veld waar destijds 2000 helikopters stonden om te helpen bij het blussen van de reactor. We reden verder richting de centrale en kregen de tweede post, 10 km. vanaf de reactor. Ook hier werd alles nog even goed bekeken, maar we mochten gelukkig door. Binnen een paar minuten kwamen we aan bij centrales. Er was op het moment nog een gigantische reactor in aanbouw, maar om de een of andere reden was na 'het incident' geen behoefte meer aan kerncentrales van dat type ;).

We reden door naar Reactor 4, waar meteen na de ramp een 'sarcofaag' omheen is gebouwd om de boel binnen te kunnen houden. Dit was alleen nogal een haastklus en dus zijn ze nu bezig een nieuwe sarcofaag te bouwen, 200 meter ernaast. Deze moet in 2015 af zijn en wordt dan over het oude gebouw geschoven. Het is dan ook meteen de grootste mobiele constructie ter wereld.




We stonden op dat moment dus ongeveer 200 meter van de oude reactor en dat geeft toch wel een beetje een spooky gevoel. Als je de beelden van tv kent en er dan ineens staat, dat is toch heel apart.



We gingen verder naar het spookstadje Pripyat. Deze plaats lag recht onder de rook van de smeltende reactor en moest dus hals over kop worden ontruimd.

De natuur neemt de stad weer langzaam terug. Alles is in één keer achtergelaten en er staat zo dus ook nog een oud reuzenrad en botsauto's. (van de welbekende foto's)





We vervolgden onze weg nog naar het oude (en vrij bekende) zwembad, waar we nog een kijkje binnen mochten nemen.




Uiteindelijk kregen we nog een flinke lunch in Tsjernobyl aangeboden en gingen we weer hobbeldebobbel terug naar Kiev.

Nu even bijkomen en weer voorbereiden op de reis van morgen! We gaan via de rivier rijden naar Dnipopretrovs'k! (ja, probeer dat maar eens 2x achter elkaar hardop te zeggen).

Fijne avond en hopelijk tot morgen!

Gisteravond werden we nog door een aantal Russen (of iets dergelijks) uit het hostel gevraagd om de verjaardag van één van hen mee te vieren. En daar zeggen we natuurlijk geen nee tegen. Dus we kregen taart en wijn! Alleen moesten we dan wel een half uur verkooppraatjes aanhoren over de Coral Club. Zij verkochten blijkbaar zakjes koraal die je in je water moest doen en dan werd je slank, kreeg je kinderen, werd je knap en verdwenen al je ziektes en pijntjes. Ofzoiets. Verder was het wel erg gezellig!

Vanmorgen vertrokken we om een uur of 8 vanuit Kiev naar Dnipropetrovsk (wij kunnen het ook nog steeds niet soepel uitspreken). We hadden besloten om een leukere route te kiezen. De wegen durfden we inmiddels wel aan en we wilden toch een beetje spanning!

We gingen dus over de wat kleinere wegen en op die manier kregen we ook veel meer van Oekraïne te zien. En wat blijkt; Oekraïne bestaat uit 2 dingen: Graan en zonnebloemen.



Verder ging de reis eigenlijk behoorlijk soepel, maar we worden er dan ook wel handig in. Niet alleen het reizen zelf, maar ook in het Cyrillisch. Probeer maar eens in onderstaand plaatje uit te vogelen naar welk plaatsje wij op weg waren:



En nu zijn we dus in Dnipropetrovsk! Lekker gegeten aan het water en morgenochtend weer verder, richting Simferopol in de Krim. Vanaf daar willen we richting Kerch om vervolgens met een pontje de Russische grens over te gaan, dus dat wordt nog wat...



Voor nu welterusten en tot morgen!

Vandaag vooral veel gereisd. We hadden vanmorgen het rijk alleen in het hostel in Dnipropetrovsk, we waren namelijk de enigen in een 6-persoons kamer, heerlijk! We konden onze zooi dus lekker over de hele kamer uitstallen.



Vervolgens zijn we nog even naar de supermarkt gegaan voor ontbijt en zijn we de auto weer ingestapt. We hadden namelijk weer een lekker stuk te gaan vandaag. We reizen sowieso bijna elke dag ongeveer 500 kilometer, wat zo ongeveer de afstand Utrecht - Parijs is.



De wegen vielen weer mee. Je moet wel constant op je hoede zijn. Op grote kuilen in de weg, lompe automobilisten of de altijd zo leuke Oekraïense politie. De eerste 2 kom je minder tegen dan verwacht. De meeste wegen zijn prima te doen en de meerderheid van het verkeer is meedenkend en vriendelijk (net als de rest van de bevolking trouwens). De politie staat echter overal met hun radarpistolen, of ze plukken gewoon willekeurig mensen van de straat. We hebben tot nu toe gelukkig niet echt last meer van ze gehad sinds Lviv. Ze staan bijvoorbeeld op alle rotondes, zoals je hieronder kunt zien. Die ufo is een politiebureau en er staat een politieman voor.



Verder was het vooral een hele lange rechte weg naar Simferopol. Onderweg kwamen we nog wel even langs een grote zoutvlakte, dus even stoppen om fototjes te maken!



En verder zijn we vandaag officieel de Krim ingereden, dus is er ook weer een leuk bord! (Als ze hier één ding goed kunnen, is het groots en bombastisch)



En nu zitten we lekker in ons 'guest house' in Simferopol. Waarbij 'guest house' vooral een term is om hotel goedkoper te laten klinken. We hebben wel lekker een eigen kamer, eigen wc en badkamer en airco, dus aan luxe geen gebrek! Net lekker gegeten in het best wel leuke binnenstadje en nu ff internetten in de kamer en straks weer lekker pitten. Toch nog wel vermoeiend zo'n lange dag reizen! Morgen gaan we een wat toeristischer tochtje maken, langs het water van de Zwarte Zee. We eindigen in Kerch, waarna we zondagochtend hopelijk het kleine pontje (max. 10 auto's) naar Rusland nemen...

Vandaag weer een lekker stukje gereden. We zijn vanuit Simferopol vertrokken naar Yalta, een populaire badplaats voor vooral Russen. Het was onderweg erg bergachtig, dus een groot verschil met wat we tot nu toe gezien hebben.

Rond een uur of 11.30 waren we in Yalta. Het was een erg druk plaatsje, met hele smalle wegen en hele steile paadjes. We zijn even langs het water gaan lopen, maar het was bloedheet en we waren er eigenlijk helemaal niet op gekleed, dus we hebben even wat te lunchen gehaald bij een stalletje en zijn weer verder gegaan. We kwamen nog bijna vast te zitten op een doodlopend en gigantisch steil weggetje, maar Jeroen en z'n stuurmanskunsten kregen ons gelukkig weer weg!

We vervolgden onze weg in de richting van Kerch en de omgeving deed bijna mediterraans aan. Het leek gewoon alsof we in Zuid-Frankrijk of Italië reden. Onderweg kun je hier trouwens van alles tegenkomen. Neem bijvoorbeeld deze Rus, waar we zeker 3 kwartier achteraan hebben gereden. Z'n lichten deden het gewoon nog en er hing het één en ander vast met een touwtje.



Verder in de buurt van Kerch strekte het land zich veel verder uit. Ineens was er overal om ons heen gras, met hier en daar een groepje koeien. Heel apart al die verschillende landschappen in de Krim!



En nu zijn we dus in Kerch! Het ligt echt in de middle of nowhere, maar toch is het een heel leuk stadje. We hebben weer heerlijk gegeten, een berg beklommen waarop een monument staat en naar een bandje geluisterd op het plein. Het is schijnbaar één of andere feestdag, er is in ieder geval van alles te doen.




Morgenochtend hebben we om 8.00u ontbijt hier en dan gaan we richting de pont, als het goed is hebben we die om 10.30u en zijn we dan rond 11.00u in Rusland! Dan nog even een stukje rijden om uiteindelijk in Rostov-on-Don aan te komen. Dan zijn we al bijna in Wolgograd!! Maar eerst dus nog de pont en de grensovergang, we zijn benieuwd wat dat ons weer zal brengen...

Wat een dag weer vandaag!

We begonnen vanochtend bij het pontje in Kerch, Oekraïne. We stonden in een lange rij auto's en werden één voor één gecontroleerd. De paspoorten, de autopapieren (wat hier 'car passport' heet), de bagage, alles. Uiteindelijk moest Jeroen, de bestuurder, nog meekomen naar een apart kamertje. Daar werden alle papieren nog eens doorgenomen. De douanier zag dat het net mijn verjaardag was geweest en vertelde Jeroen dattie geld wou hebben daarvoor. Jeroen dacht dat het om een grapje ging, maar uiteindelijk moesten we doorrijden en waren we weer 200 Russische Roebel armer. We konden wel met de pont mee gelukkig!



Na een kort boottochtje van iets minder dan een half uur begon het hele gebeuren weer opnieuw. Heel veel wachten, documenten invullen, paspoorten en autopapieren uitdelen en hele norse mensen die de hele auto wilden bekijken. We waren er bijna doorheen toen we nog de auto moesten 'importeren'. We hadden alle formulieren al ingevuld, maar op de autopapieren stond JAC de Roos en op het formulier hadden we Jeroen Adrianus Cornelis de Roos ingevuld (z'n namen in het paspoort). Dit was volgens de mevrouw achter de balie echter compleet verschillend en dat gaf nogal problemen. Ze ging weg om te overleggen, en na een half uur was het dan toch geregeld. We waren in Rusland!

Maar na een paar minuten was er alweer een politiepost. De agenten stonden een beetje te lullen, zagen ons aankomen en draaiden zich weer om. Wij dachten dus dat we wel door konden rijden. Nou, nee dus. We moesten stoppen en ons werd verteld dat we door hadden gereden bij een stopbord. Jeroen moest meekomen en uiteindelijk konden we pas verder toen er 3000 roebel betaald was (60 euro ongeveer). Lekker begin!

De wegen in Rusland zijn verder behoorlijk goed onderhouden. Het land is erg uitgestrekt met gigantische velden. De Russen zelf zijn eigenlijk hetzelfde als op Youtube; knettergek. Ze rijden overal langs en doorheen. We hebben vandaag een behoorlijke tijd in de file gestaan en zij rijden dan gewoon over de berm langs je, en als het daar te druk wordt rijden ze zo het weiland in. Verder scheuren ze het ene moment voorbij, en even later blijven ze weer een uur achter je plakken. Het is dus goed opletten geblazen hier!



De reis was wat optimistisch ingeschat en we hebben doorgereden tot het donker werd, maar Rostov-an-Donu hebben we nooit gehaald. We zijn gelukkig bij een heel geinig hotelletje terecht gekomen in een klein plaatsje genaamd Pavlovskaja. We waren heel gelukkig dat we uberhaupt een hotel konden vinden waar we zomaar aan konden komen waaien. Daar houden ze hier namelijk niet zo van, is weer extra werk. Maar het hotel is erg ruim, er werkt een hele lieve vrouw achter de receptie en we zijn van alle gemakken voorzien!
Morgen richting Wolgograd, de eigenlijke bestemming van de hele reis en de hele reden dat we dit allemaal zijn gaan ondernemen. Het is alleen nog wel even rijden, zo’n 600 kilometer. Nu maar hopen dat er minder wegen opengebroken zijn dan wat we tot nu toe hebben gezien!

Vandaag Wolgograd!

We moesten nog best een eind rijden om er te komen, aangezien we gisteren ons doel van de dag niet gehaald hebben. Ongeveer 600 kilometer lag er nog tussen ons en het doel van de hele reis. Gelukkig waren de wegen glad en rustig, een ideale combinatie!



Rusland lijkt tot nog toe nog best veel op Oekraïne. Het landschap is veel geel en groen en de politie is heel erg vervelend. Vandaag zijn we weer aangehouden omdat we inhaalden waar dat blijkbaar niet mocht (ofzoiets). Uiteindelijk moesten we weer 2000 roebel betalen om door te kunnen. Dit hadden we alleen niet meer, dus we hebben ze gewoon maar wat gegeven en dat was ook wel prima. Ongeveer €35,- betaald en we mochten weer verder!

Naast groen en geel is Rusland ook erg industrieel. Eens in de zoveel tijd doemt er ineens een gigantische fabriek op, of sta je heel lang te wachten op een ellenlange trein.



Uiteindelijk kwamen we aan bij het toegangsbord van Wolgograd! De stad is in de oorlog compleet aan gort geschoten en moest dus weer helemaal heropgebouwd worden. Dat is te zien. We zijn tot nu toe nog niets historisch tegengekomen en het ziet ernaar uit dat alles sinds de jaren 50 niet meer is aangeraakt.



Na even zoeken kwamen we terecht bij wat wij dachten dat ons hostel was. Het was nogal een slechte buurt en de gebouwen zagen er niet uit, dus we hadden al zo onze vraagtekens. We kwamen aan bij een beetje ranzig gebouwtje met veel kamers en vroegen aan een vrouw die net naar binnen liep of dit een hostel was. Zij kon weinig Engels, maar wat ze zei was 'Sex house, sex house', bleek dat ons 'hostel with spa' gewoon een bordeel was! Meteen maar weer de auto ingegaan en op zoek naar een andere slaapplek.
Uiteindelijk zijn we bij hotel 'Toeristi' terecht gekomen. Een echt oud sovietpand. Onze kamer kijkt uit op een fabriek en de rivier de wolga. Het is allemaal niet erg schoon en vrij klein en vervallen, maargoed. We kunnen er slapen!



En het uitzicht:



Na de tassen gedumpt te hebben zijn we de stad ingegaan, maar we konden het centrum niet vinden en de mensen waren niet heel behulpzaam (of snapten ons niet). We hebben dus maar gepind en zijn het eerste de beste terras opgedoken. Daar een biertje gedronken en een hele lekkere pizza gegeten. Vervolgens zijn we naar het monument van Mamajev Koergan gegaan. Dit is een vrij bekend en gigantisch standbeeld ter ere van de 500.000 gesneuvelde Soviet-soldaten bij de slag om Stalingrad (zoals Wolgograd vroeger heette). Het standbeeld bleek niet het enige daar te zijn. Het is een heel erg groot en bombastisch (zoals ze dat hier zo goed kunnen) monument te zijn, zoals je kunt zien op de foto's.







Nu even heerlijk uitslapen. Dat reizen eist toch wel z'n tol en we zijn blij dat we even uit kunnen rusten morgen. Wolgograd is verder geen echt interessante stad, maar er schijnt een mooi museum te zijn. We kunnen in ieder geval even uitslapen en bijkomen! En daarna wacht Moskou alweer op ons...

Vandaag een heerlijk relaxt dagje Wolgograd.

We zijn de dag begonnen met eens heerlijk uitslapen. Dat hadden we al een week niet meer gedaan en dan waardeer je dat toch wel! En wonder boven wonder sliepen onze 60 jaar oude bedden nog heerlijk, dus we werden volledig uitgerust wakker.

Na gedoucht te hebben (je moet wel even de douchekop zelf vasthouden, en zorgen dat je de badkamer niet te nat maakt, want er hangt geen douchegordijn) vertrokken we met de auto richting de binnenstad. Dat was toch net te ver om te lopen helaas. De auto raakten we gelukkig makkelijk kwijt en toen was het zoeken geblazen naar een restaurantje om te ontbijten. We hadden al een aardig eindje gelopen toen we dachten een restuarant of cafe ofzo te zien. Van buiten kan je eigenlijk helemaal niet goed zien wat je kunt verwachten, maar we hadden het goed getroffen. Het was een erg gezellige lunchroom waar we heerlijk hebben kunnen ontbijten.



Vervolgens gingen we naar het museum over de slag om Stalingrad. Het was weer erg uitgebreid en mooi tentoongesteld. Niet zo groot als in Kiev, maar zeker zo interessant. Er waren grote panorama-schilderijen aan de muur waardoor je echt een gevoel had van de chaos in en rond Stalingrad rond die tijd. Bij het museum staat ook nog één huis dat bewaard is gebleven en dat geeft je wel echt een gevoel van hoe de stad er uit moet hebben gezien, compleet verwoest.







Verder was het museum natuurlijk weer lekker groots opgezet. Wat ons wel opviel was dat er eigenlijk alleen maar over 'helden' en 'geweldige strijders' werd gesproken, terwijl het toch vooral onopgeleide, onervaren boerenzonen waren, die vaak zonder ook maar een pistool naar het front werden gestuurd. Ook het gebouw zelf was natuurlijk weer lekker groots opgezet:



De rest van de dag hebben we Wolgograd nog verder verkend. Het blijkt nog best een aardig plaatsje! Zeker als je je bedenkt dat het dus helemaal opnieuw is neergezet in Soviet-tijd.




Morgen gaan we weer de weg op, richting Tambov! Deze stad ligt halverwege op de route naar Moskou. Het is nog wel zeker 6 uur rijden, dus dat wordt wel weer een heftig dagje... Vroeg naar bed dus vandaag! Morgen gaan we proberen om eens een dagje op de Russische snelwegen door te brengen zonder de corrupte agenten te betalen...

Weer een lekker reisdagje vandaag!

Het doel van de dag was Tambov, een vrij grote plaats halverwege tussen Wolgograd en Moskou. We hadden verwacht dat we het vrij gemakkelijk weg zouden rijden, aangezien Wolgograd en Moskou twee erg grote steden zijn. De weg ertussen viel alleen nog wel tegen. Het was over het grootste stuk één baan, met bijbehorende gaten en wegwerkzaamheden.



Toch reden we lekker door. Het weer was goed (rond de 30 graden, blauwe luchten), muziekje op en kilometers vreten. En dat lukte. Rond een uur of 5 kwamen we aan in Tambov en we hebben dus gewoon een hele dag op de Russische snelweg gereden zonder een agent te hoeven betalen! Wat een feest!



Het hotelletje is weer prima. We hebben een eigen kamer met gedeelde badkamer (maar er zit niemand in die andere kamer, dus de badkamer is eigenlijk helemaal voor ons). De receptioniste sprak geen woord Engels, net als veel mensen in deze regio, maar met handen en voeten kwamen we er prima uit.



Tambov is eigenlijk een heel leuk stadje (who knew?!). Het is allemaal heel gezellig aangekleed, ze hebben leuke kerkjes en iets wat lijkt op het Kremlin. We hebben ook weer heerlijk en luxe gegeten.



Of dat gebouw nou echt op het Kremlin lijkt gaan we morgen bepalen, want dan zitten we in Moskou! We hebben al een heel relaxt hostelletje geboekt en we hebben er zin in! Het is nog iets van 500 km. en als de wegen zo blijven, dan komt dat helemaal goed. Nu nog even een beetje internetten enzo en dan weer vroeg onder de wol!

We zijn aangekomen in Moskou!

We begonnen vanochtend weer rond een uur of 8 in Tambov, eerst even gezocht naar een supermarkt voor het ontbijt en de lunch en toen hebben we onze weg vervolgd richting Mockba. Tijdens het rijden hebben we ons ontbijtje verorberd en rond een uur of 12 wisselden we van bestuurder en hadden we een korte stop bij een pompstationnetje. Verder vooral doorgereden, we wilden namelijk het liefst voor de spits in Moskou zijn. Onderweg natuurlijk nog steeds mooie kerkjes!





De wegen waren over het algemeen nog steeds niet zo best, maar het was rustig en we hadden geen last van politie, dus we konden lekker doorrijden. Rond een uur of 4 kwamen we aan bij de eerste ring. Er zijn namelijk 3 grote ringwegen rondom Moskou, de buitenste zit al op 90 kilometer van de stad(!). Het werd dus tijd om Jeroen weer achter het stuur te zetten!




Moskou zelf viel eigenlijk weer best mee. We hebben één bepaald kruispunt wel 4 keer opnieuw moeten proberen, maar uiteindelijk zijn we toch vrij soepel naar het hostel gereden. Het enige lastige was toen nog parkeren, maar na een half uurtje ongeveer hadden we ook een parkeerplek gevonden op soort van loopafstand van het hostel!



Het hostel zelf is niet echt top. Ze hadden alleen maar 2-persoons hoogslapers, dus we liggen lekker knus vanavond, verder is de kamer vrij klein en warm. Het was vandaag ongeveer 32 graden, dus dan is het al snel warm! Maar we slapen wel op loopafstand van het Rode Plein, dus we mogen zeker niet klagen. Verder zijn we vanavond nog even rond gaan struinen, hebben we lekker gegeten en een biertje gedronken in het Hard Rock Café Moskow. Morgen de stad verkennen, we hebben er zin in!

Moskou!

Vandaag een dagje echt de toerist uitgehangen. En we waren daarin niet alleen. We kwamen al rond een uur of half 10 bij het Kremlin aan en de rijen waren tientallen meters lang.



De Kremlin-musea hebben we dus maar even overgeslagen. Het Rode Plein was dan weer wel een stuk toegankelijker. Helaas vond daar vandaag of morgen de start plaats van een grote race, dus er stonden veel tentjes en een podium voor de goede uitzichten. Maar we hebben zeker bewijs dat we er geweest zijn!



Vervolgens hebben we, als echte toeristen betaamt, de hop on/hop off citybus genomen. Lekker met een Engels sprekende meneer op de koptelefoon 1,5 uur door de stad gereden worden, prima!



Moskou blijkt een hele leuke stad. Echt een rijke geschiedenis en hele leuke wijkjes en plekjes. Veel verhalen over hoe het ging in de Soviet-tijd, het oude KGB-hoofdkwartier gezien, regeringsgebouwen, etc. Ook zijn er erg veel musea en theaters. We hadden ons er makkelijk nog een paar dagen kunnen vermaken! Zeker een aanrader dus voor citytrips en dat soort dingen.



Nu beginnen we ons langzaam maar zeker voor te bereiden op de grote reis van morgen. Het wordt waarschijnlijk een behoorlijk pittig dagje, zo'n 700 km. naar St. Petersburg, dus we moeten er vroeg uit morgen! Maargoed, je moet er wat voor over hebben...

We hebben het gehaald! Sint Petersburg!

We zijn vanmorgen vroeg opgestaan, om half 7 ging de wekker. Voordat we echt met de auto wegreden was het wel weer half 8. We hadden een lange reis voor de boeg vandaag, zo'n 700 km. en ookal zijn Moskou en St. Petersburg de twee belangrijkste steden van Rusland, echte snelwegen liggen er niet tussen.

De reis begon al moeizaam; het duurde 3 uur om echt onder de rook van Moskou uit te komen. Vervolgens ging het weer een tijdje goed, totdat we in de file terecht kwamen. Die leek wel eindeloos. Uiteindelijk hebben we zeker 1,5 uur stapvoets gereden. In onderstaande foto zie je de rij aan de andere kant van de weg, toen wij net weer een beetje door konden rijden. Er stonden kilometers lang vrachtwagens achter elkaar.



Wat dan wel weer grappig is aan de vrachtwagens, is dat er een hele hoop Nederlandse tussen zitten. We hebben er deze reis tientallen langs zien komen, maar dan wel allemaal met een Russisch kenteken en Russische chauffeur. We denken dat ze de Nederlandse keuring niet meer gehaald hebben en dan hier als 'zo goed als nieuw' verkocht worden.



Uiteindelijk kwamen we rond half 8 bij het hostel aan, en hebben we vandaag maar liefst 12 uur in de auto gezeten! We zijn dan ook best wel gesloopt. Er is vandaag wel weer een mooie mijlpaal bereikt; we hebben al meer dan 6.000 km gereden!

Nu even douchen, relaxen en snel slapen. Morgen de stad maar eens verkennen! Wat we net heen en weer naar het terras tegenkwamen beloofde al veel goeds!

En het uitzicht vanuit ons hostel: (we hebben weer een prima kamer trouwens, dit keer gelukkig wel 2 aparte bedden...)

Lekker een dagje sight-see'en in Sint Petersburg

We hebben voor het eerst in weer een tijdje uit kunnen slapen vandaag, tot maar liefst half 9! Vervolgens zijn we lekker gaan ontbijten op het terras van één van de restaurantjes tegenover het hostel en daarna zijn we maar gewoon de stad ingelopen.

Wat is Sint Petersburg toch een prachtige stad! Het is echt niet te vergelijken met de rest van Rusland, veel Europeser. De wegen zijn heel breed, de gebouwen statig en mooi. Om de paar honderd meter kom je ineens weer een prachtig bouwwerk tegen, zoals je op de foto's kunt zien:





Niet lang daarna kwamen we langs de Hermitage. En alhoewel we niet echt de tijd of het geduld hadden voor een lang museumbezoek, konden we natuurlijk niet zomaar voorbij lopen.



De Hermitage is echt een prachtig museum. De collectie is eindeloos groot, de zalen zijn gigantisch en heel luxe en het wordt allemaal heel mooi tentoongesteld. Het museum was alleen iets te groot voor ons, en onze ene dag in Sint Petersburg, dus we hebben niet alles kunnen bekijken. Na 2 uur waren we er ook gewoon een beetje klaar mee. Toch hebben we zeker een goede indruk gekregen!



Na de Hermitage zijn we, om er zeker van te zijn dat we geen highlights missen, op een rondvaartboot gestapt. De gids sprak alleen Russisch, maar we kregen een boekje met wat informatie en hebben ons eigenlijk prima vermaakt.



Na de vaartocht zijn we nog maar een stuk gaan lopen. Over 2 van de vele eilanden van de stad, langs een fort en nog vele andere bezienswaardigheden!



Na zo'n lange dag waren we natuurlijk gesloopt! Dus zijn we heerlijk uit eten geweest in een heel leuk restaurantje om wat bij te komen. Aan het eind van de avond liepen we eindelijk naar het hostel om onder andere deze blog te gaan schrijven en heerlijk te slapen. Zoals we wel vaker doen, liepen we voor de zekerheid nog even langs de plek waar de auto geparkeerd stond. Maar daar stond-ie niet meer. De auto was ineens weg.



Wij terug naar het hostel waar de receptionist met de politie belde. Uiteindelijk kwamen we er achter dat-ie weggesleept was. We hadden niet gezien dat we vol voor een bushalte hadden geparkeerd. Het was inmiddels al een uur of 10, maar de receptionist vertelde ons dat we onze schoenen aan moesten trekken om de auto te gaan halen.

Hij liep met ons mee, meer dan een half uur de stad uit om bij het sleepbedrijf te komen. Daar gaven ze ons een papier, die moest weer in de stad getekend worden door de agent die had besloten onze auto weg te laten slepen. Dus we konden weer terug!
Uiteindelijk vonden we de agent en hij was weer meer dan een half uur bezig met het invullen van formulieren. Inmiddels werd het langzaam maar zeker nacht, gelukkig dat ze in Sint Petersburg in de zomer 'White Nights' hebben. De stad ligt zo ver in het noorden dat het heel lang duurt voordat het donker is, en dan is het ook weer erg snel licht.

Rond een uur of half 1 kwamen we weer aan bij het sleepbedrijf en mochten we eindelijk de auto weer meenemen. Wel heel handig dat die Russen op zondagnacht gewoon doorwerken! Ook hadden we heel veel geluk dat onze receptionist mee kwam, want zonder zijn hulp en vertaling was het ons nooit gelukt.

Uiteindelijk dus toch vrij laat gaan slapen! Terwijl we de volgende dag de grens over willen naar Estland...

Zo, we zijn weer een beetje bijgekomen van onze avonturen van gisternacht!

Vandaag vertrekken we uit Rusland. We zijn vanaf Oekraïne, meer dan een week geleden, helemaal in het zuiden het land binnengekomen. Vandaag vertrekken we weer vanaf één van de noordelijkste punten; de grens met Estland. Rusland is eigenlijk alles meegevallen. De mensen zijn hulpvaardig, vriendelijk en netjes. Ook het eten was erg goed. Zelfs in de kleinere plaatsjes (Tambov, Pavlovskaja) werden we goed ontvangen en hebben we genoten.

Er is één nadeel aan de Russen: Ze zijn verschrikkelijk in het verkeer. Lomp, een tikkeltje agressief en vooral gigantisch onvoorspelbaar. Op de één of andere manier werkt hun systeem blijkbaar wel, we hebben geen ongelukken gezien, maar wel veel kruizen langs de weg en vrachtwagens in de vangrail.

Desondanks was het erg interessant om Rusland te leren kennen, het is echt een apart land. Ook kom je er hier wel achter hoe overdreven alles geregeld is in Nederland. Elk hobbeltje wordt gladgestreken, overal staan 2o0 borden voor en alles moet precies gebeuren zoals  de overheid dat wilt. Dat is hier wel anders. Op de meeste plaatsen word je aan je lot overgelaten en moet je gewoon je gezond verstand gebruiken. En dat werkt ook prima.

Aan ons verdwenen-auto-avontuur van gisteren hebben we nog wel één ding overgelaten trouwens; een boete van 3000 Roebel (ongeveer 60 euro) en die moet betaalt worden bij één bepaalde bank, binnen 6 dagen. Op onze weg uit Sint Petersburg kwamen we die bank 1 keer tegen, maar hij was gesloten. We zijn het land dus ontvlucht zonder te betalen!



De tocht naar de grens verliep voorspoedig. Het was eigenlijk best een leuk weggetje zowaar! We waren eerder gewaarschuwd over de grensovergang bij Estland, het zou er erg druk kunnen zijn. Maar eenmaal daar aangekomen viel het hartstikke mee. Uiteindelijk heeft het een uur geduurd, maar die kregen we dankzij de verschillende tijdzones, ook meteen weer terug.

Estland is een heel fijn land, zeker als je het vergelijkt met Rusland is het erg beschaafd. De wegen zijn onderhouden, alles wordt met borden aangegeven en de mensen rijden erg netjes. Heerlijk!



We hebben nog een uur of 3 doorgereden, tot we bij Tartu aankwamen. Dit is de tweede stad van Estland (na de hoofdstad Talinn). We liepen de stad in en zagen een gebouw waar ze appartementjes verhuren, we zijn naar binnen gelopen en hebben meteen wat geregeld.

We zitten hier echt heel relaxt. De kamer is gigantisch, met eigen keuken en grote badkamer en uitzicht op het hoofdplein van de stad.



We hebben het stadje even verkend en zijn vervolgens wat gaan eten op een terrasje. Estland is echt een fijn land met hele aardige mensen!

Nu is het nog even lekker bijkomen in onze prachtige kamer. Morgen rijden we in één keer door naar Litouwen. We wilden eigenlijk ook nog in Letland slapen, maar als we dat doen halen we Auschwitz niet meer en daar willen we toch nog wel erg graag heen. Dus we hebben weer een lekker dagje rijden voor de boeg, maar als de wegen van vandaag een beetje en voorbode zijn voor morgen, dan zit dat allemaal wel goed!

Vandaag was het de dag van de Baltische Staten!

We begonnen vanmorgen in ons heerlijke kamertje in Tartu, Estland. We waren dankzij het geweldige appartement weer helemaal bijgekomen. Rond een uur of 8.30 zaten we alweer in de auto, want we hadden nog best een stuk te gaan. Na een uurtje rijden op de verlaten Estse wegen kwamen we al bij onze eerste grens van de dag aan: Letland.



Letland lijkt vrij veel op Estland. De wegen zijn iets minder onderhouden en sowieso lijkt het land iets minder welvarend, maar nog steeds lijkt het in niets op Oekraïne of Rusland. Verder mooie uitzichten en weggetjes.



De reis verliep soepel en de wegen waren verlaten, dus we konden goed kilometers maken. We durfden een wat langere stop daardoor wel aan en besloten om eens lekker te lunchen in Riga, de hoofdstad van Letland.

Riga is een heel leuk stadje, niet zo groot als wat we gewend waren, maar daardoor juist wel fijn. We zijn er natuurlijk niet lang geweest, ongeveer 1,5 uur. Wel heel lekker geluncht!



Na Riga zijn we verder naar het zuiden getrokken. Niet heel lang daarna kwamen we onze tweede grens tegen van vandaag: Litouwen!



Het verschil tussen Letland en Litouwen is weer wat lastiger te maken. Behalve dan dat de taal iets verstaanbaarder is (Ests is echt geen touw aan vast te knopen, Lets iets meer en in het Litouws denk je soms woorden te begrijpen).

Na een paar uur rijden kwamen we aan bij ons einddoel van vandaag: Vilnius, de hoofdstad van Litouwen. We hebben weer een prima hostel uitgekozen, eigen kamer met douche en niet ver van het centrum. Ook Vilnius heeft een leuk centrum, mooie overheidsgebouwen, kerkjes en terrasjes. We hebben er inmiddels alleen al zoveel gezien, dat ze niet zo veel indruk meer maken ;).





Morgen rijden we Polen weer in! We willen namelijk, in het kader van nu-we-er-toch-zijn morgen slapen in Warschau, om vervolgens door te reizen naar Auschwitz. Warschau ligt nog 7 uur rijden verderop, dus we kunnen onze nachtrust vanavond wel weer goed gebruiken!

Vandaag zijn we Polen binnengereden, voor de tweede keer deze reis. We begonnen de dag nog in Vilnius, Litouwen. De wegen waren weer heerlijk glad en leeg, dus alles verliep voorspoedig. We moesten nog even opletten dat de navigatie ons niet door Wit-Rusland stuurde, maar verder ging het heel soepeltjes.



Polen is eigenlijk best wel een topland. De wegen zijn heerlijk, de dorpjes zijn erg leuk, er is veel afwisselend landschap (bossen, weilanden, riviertjes, meren) en de mensen zijn heel vriendelijk en spreken allemaal Engels.

Het reed allemaal zo lekker door weer vandaag dat het tijd werd voor iets wat we eigenlijk al te lang hadden uitgesteld; het wassen van ons stalen ros.

Van de zeewinden uit de Zwarte Zee, de as van de staalfabriek in Wolgograd, tot het stof van de bouwput in Moskou. Alles zat er nog op. Het werd dus echt tijd 'm even flink onder handen te nemen, en dat is gelukt!



Met opgeheven hoofd konden we dus onze reis vervolgen richting Warschau. Het duurde dan ook niet lang voordat we bij 'Anton Center' aankwamen, ons hostel dus.

De kamer is weer heerlijk, maar wel een beetje gek. Er staat, naast de bedden, een hypermoderne douche, inclusief knopjes en radio! Die gaan we zo dus even uittesten...



Warschau is verder weer prachtig. Hele mooie straten en prachtige gebouwen. 90% van de binnenstad is wel opnieuw opgebouwd na de tweede wereldoorlog, maar staat desondanks op de UNESCO erfgoedlijst! En met goed recht, zo blijkt.



We hebben dus heerlijk door de stad gestruind, gegeten, een biertje gedronken en zijn weer teruggesjokt naar ons hostel. Vanavond weer eventjes uitrusten en morgen naar ons hotel in Auschwitz, waar we overmorgen het voormalig concentratiekamp gaan bezoeken.

Vanmorgen werden we weer eens heerlijk uitgerust wakker in ons hostel in Warschau. We hadden vandaag niet een hele lange reis, voor de verandering. Toch zaten we rond een uur of 8 weer in de auto.

Polen blijft een fijn land en er viel dan ook niet heel veel te beleven onderweg. Het spannendste was nog een klein ongelukje waar we langsreden.



Daarna kwamen we eigenlijk al vrij snel aan in Oświęcim, wat de Duitsers Auschwitz hebben genoemd. We waren er al om 13.00u en besloten dus het kamp maar meteen te bezoeken.

Het was erg indrukwekkend om daar ineens te zijn. Er waren verschillende exposities in de barakken. Over het leven van de gevangenen, inclusief foto's en persoonlijke bezittingen, maar bijvoorbeeld ook over de vele slachtoffers van het vernietigingskamp Auschwitz-Birkenau. Er waren vitrines vol haar, afgeschoren van de veelal Joodse slachtoffers. Uit onderzoek bleek dat het van ongeveer 140.000 mensen geweest moest zijn en de Nazi's maakten er onder andere matrassen van. Zo waren er ook nog kamers vol met kammen, schoenen, koffers, allemaal van de slachtoffers van het Nazi regime.



Na de barakken werden we ook nog één van de gaskamers ingeleid. Dit is de enige die niet was vernietigd door de Nazi's, en ook de kleinste. Erg indrukwekkend om daar in de ruimte te staan, en langs de ovens te lopen waar, met de grootste efficiëntie, de lijken werden verbrand.

Vervolgens hebben we de pendelbus genomen naar Auschwitz-Birkenau, ongeveer 5 km. verderop. Dit was het echte vernietigingskamp, met het bekende treinspoor erdoorheen.



Ook deze plek was erg indrukwekkend. De opgeblazen gaskamers en crematoria, de krakkemikkige barakken, het monument. Het was wel goed om te zien dat er nog steeds zoveel mensen op af komen en meekrijgen wat er toen allemaal heeft plaatsgevonden. Ook wij hadden echt het gevoel dat het goed is om er een keer geweest te zijn.


Na al die treurnis werd het tijd om even goed bij te komen. En dat ging gemakkelijk, gezien ons hotel van vandaag. We zitten maar een paar kilometer van het kamp, maar toch is het een superdeluxe 3 sterrenhotel, met 2 verschillende restaurants, een spa en gigantische kamers! (en wij zitten in de kamer met het grootste balkon:)



Hier zitten we nu dus heerlijk bij te komen, en de reis van morgen uit te stippelen. Dan gaan we toch echt richting huis. We slapen morgen nog in Dresden, Duitsland en dan ben ik bang dat het toch echt afgelopen is...

Vanochtend werden we heerlijk uitgeslapen wakker in Auschwitz, hoe raar 't ook klinkt. Ontbijt zat bij de kamer inbegrepen dus we hebben heerlijk rustig aan gedaan. We hadden dan ook maar een kleine reis voor de boeg; zo'n 4,5 uur.

Om een uur of 10 zaten we weer in de auto en we zijn eigenlijk bijna in één ruk doorgereden naar Dresden. Het weer was onderweg niet al te best, maar toen we eenmaal de Duitse grens overgingen, klaarde het al snel op.

Dresden is weer een erg mooie stad, wat we eigenlijk niet hadden verwacht. De Engelsen hebben de binnenstad namelijk bijna compleet platgegooid met onder andere brandbommen tijdens de tweede wereldoorlog. Toch zijn er veel oude gebouwen blijven staan, of heropgebouwd. (al zijn ze soms wel een beetje zwartgeblakerd)



Na een koud Duits biertje besloten we de stad te verkennen op de snelste manier die we kennen; met de toeristenbus!

Deze was helaas niet zo leuk als die in Moskou, maar we hebben ons toch prima vermaakt. Zeker als je zo laat aankomt en maar zo kort blijft, is het erg handig om zo snel mogelijk zo veel mogelijk te zien.



Vervolgens zijn we nog een klein rondje gaan lopen en daarna al vrij snel op zoek gegaan naar een terrasje.



We hebben een heerlijke schnitzel gegessen en zijn weer teruggegaan naar ons prachtige hotel. Ookal doen we niet heel veel op een dag (we zitten vooral veel), het blijft toch erg vermoeiend, dat reizen. We zijn elke avond weer doodop. We vinden het dus niet heel erg dat we morgen terug naar huis gaan. Toch is het wel erg jammer dat onze lange en avontuurlijke reis er bijna op zit... Maar we zijn er nog niet!

Thijs heeft aan mij (Jeroen) de eer gelaten om de laatste pagina van deze blog te schrijven. Ik kan heel kort zijn over de laatste dag van deze schitterende vakantie: zonder problemen reden we van Dresden naar Utrecht en Nieuwegein. Wat in het voormalig Oost-Duitsland nog wel opviel was de mooie natuur en de redelijk rustige wegen.

Even na het verlaten van Dresden zag ik een bordje dat wees naar het plaatsje Colditz. Bij mij welbekend vanwege de tv serie over krijgsgevangen luchtmacht officieren in de 2e wereldoorlog. Voor mij een reden om even van de thuisroute af te wijken en het kasteel te gaan bekijken.



Na dit bezoek reden we asap naar huis waar we rond 19:00 uur aankwamen.



Dat besloot een vakantie van 3 weken waarin we 9.000km gereden hebben door Nederland, Duitsland, Polen, Oekraine, Rusland, Estland, Letland en Litouwen. Gemiddeld hebben we 550km per dag gereden (excl de 5 rustdagen), wat in Oekraine en Rusland niet altijd even makkelijk was.
Toch viel alles na alle gelezen en vertelde waarschuwingen mee. De grensovergangen gingen redelijk soepel, de wegen waren hier en daar erg slecht, maar niet onbegaanbaar. De Russen zijn geen stug, gesloten volk, maar vriendelijke, hulpvaardige mensen. Tenminste, degenen die wij ontmoet hebben. Ok, je moet ze niet in een auto zetten, dan gaat er een knop om en worden ze een beetje onberekenbaar... En ook de politie was in Oekraine en Rusland zo corrupt als verteld.
Verder was Estland voor mij een verrassend mooi, modern en welvarend land. Letland en Litouwen doen daar niet veel voor onder. Ook Polen leek mij een prima plek om vakantie te vieren. Zeker ook gezien de prijzen daar.
In Oekraine en Rusland zal men mij niet snel terugzien. Het was enorm leuk en een uitdaging die landen te doorkruisen, maar na 2 weken had ik het wel zo'n beetje gezien. Maar wie weet over een paar jaar?

Thijs:
Ook ik heb erg genoten van de reis! Het was een heerlijk gevoel om te kunnen gaan en staan waar we wilden. Dat we met eigen vervoer door al die landen zijn gegaan maakt het ook echt extra speciaal.

'Het wilde oosten' zou ik het alleen na al deze ervaringen niet meer noemen. Iedereen is eigenlijk erg behulpzaam, tot in de kleinste dorpjes deed iedereen z'n uiterste best om ons te helpen. Ook de grenzen vielen erg mee, we zijn overal binnen 1,5 uur doorheen gekomen. Ok, de politie is wel echt vervelend, maar volgens mij zien ze het ook als één groot spel en ze deden het altijd met een grote glimlach.

Oekraïne en Rusland heb ik denk ik nu ook wel gezien en ik zal daar de komende jaren niet meer terugkomen. Maar Polen en al helemaal de Baltische Staten lijken me zeker nog leuk om naar terug te keren en verder te ontdekken!

Voor nu even lekker bijkomen en genieten van het hebben van een kledingkast bijvoorbeeld. Al dat gereis gaat je toch niet in de koude kleren zitten!

De route:




Fotoalbum